[Robert]

Jeśli podejdziemy ortodoksyjnie do sprawy to o przykłady będzie ciężko ponieważ jak podaje Traczyk w praktyce nigdy nie mamy do czynienia z czystym skurczem izotonicznym i prawie nigdy w z czystym izometrycznym. Najczęściej są to skurcze auksotoniczne. Jeśli nie będziemy ortodoksyjni, a chyba nie ma to sensu bo rozmawiamy o treningu a nie laboratorium to moim zdaniem sprawa wygląda tak:
- skurcz izotoniczny nieobciążony to np. taki w którym ktoś zgina w kolanie nogę innej osoby - czyli będą to wszystkie ruchy bierne wykonywane np. podczas rehabilitacji osób będących w śpiączce.
- skurcz izotoniczny obciążony to właściwie każdy skurcz mięśnia powodujący zmianę jego długości np. podczas podciągania na drążku ponieważ podczas trwania ruchu dopóki nie dojdzie do jego zatrzymania napięcie mięśnia w zasadzie nie będzie się zmieniać -jeżeli będziemy bardzo rygorystyczni to nazwiemy taki ruch auksotonicznym ponieważ tak naprawdę praca mięśnia podczas podciągania wygląda tak:
- najpierw wykonujemy zwis, zwiększamy napięcie mięśnia jednak dopóki siła skurczu jest mniejsza od naszej wagi przyczepy mięśnia nie zbliżają się do siebie i mięsień ma stałą długość - mamy więc tu fazę izometryczną.
- w chwili gdy siła skurczu będzie większa od ciężaru ciała zaczniemy się podciągać, mięsień będzie się skracał i jeśli będziemy podciągać się ze stałą szybkością to napięcie mięśnia nie będzie już wzrastać - mamy tu fazę izotoniczną
- osiągnęliśmy punkt końcowy, wisimy na zgiętych ramionach, mięśnie nie ulegają dalszemu skracaniu - mamy więc znowu fazę izometryczną tym razem przy skróconym mięśniu.

Zaznaczam, że przykłady są nie są wzięte z książek tylko mojego pomysłu a opinia Jacka o "mojej wiedzy fachowej" bardzo miła ale przesadzona.