[BeF1990]

Wow, że Ci się chciało aż tyle pisać. Kochany jesteś ^^

Muszę popracować nad bardziej skondensowanym przekazem. Rozpisywanie się to ostatnio moja słabość, a niestety w dzisiejszych czasach dożo treści = słaby odbiór. Na szczęście są wyjątki.

A właśnie, jak to jest z barkami i zwisem? W Skazanym na trening bardzo jest podkreślanie, by w zwisie nie rozluźniać zupełnie barków, bo to może uszkadzać stawy.

Bardzo sobie cenie książki Paula Wade, po mimo ich słabszej części dotyczącej treningu, niosą w sobie ogromnie wartościowy przekaz. Niestety w kwestii adaptacji stawów i porad odnośnie zakresów, w których powinniśmy trenować autor pojechał... Jak dla mnie to właśnie te sugestie są w całej książce najbardziej rażące.

By zachowywać lekkie napięcie. Tak samo w zwisie tyłem ktoś mi kiedyś zwrócił uwagę, bym utrzymywała cały czas napięcie, bo robienie tego do samego końca, do rozluźnienia w barkach może je uszkadzać.

Skoro poruszyliśmy już temat barków to warto wspomnieć, że jest to jeden z najbardziej wszechstronnych ruchowo stawów w naszym ciele. Wyróżnia się ogromną swobodą ruchu, ale paradoksalnie zarazem jest jednym z najbardziej ograniczonych współcześnie stawów. Biorąc pod uwagę jego specyfikę anatomiczną, przede wszystkim płytką panewkę, delikatne mięśnie należące do grupy rotatorów oraz fakt, iż jest on "niewolnikiem" łopatki, prawie mnie nie dziwi, że tak wiele osób ma aktualnie z nim problemy. Jak bumerang wraca tutaj temat metod kulturystycznych i przesiąknięty nimi świat fitness, który przez lata namnożył całą masę błędnych założeń, stereotypów i mitów. Jednym z nich jest właśnie niezrozumiały dla mnie strach przed pracą w pełnym zakresie. Kompleks barkowy otoczony jest przez około 30 mięśni, a ja obecnie obserwuję tendencję do skupiania się jedynie na mięśniu naramiennym. Ogólnie mania rozrostu mięśni spowodowała nałożenie klapek na oczy i doprowadziła do tego, iż pełny fizjologiczny i zupełnie naturalny zakres dla naszych stawów stał się nagle czymś niebezpiecznym. Jak już wielokrotnie mówiłem i pisałem (również na tym forum) nie ma niebezpiecznych zakresów, są tylko te, na które nie jesteśmy gotowi. Kiedyś zwisy były zupełnie naturalne dla człowieka, wymuszał je styl życia i środowisko (choćby chęć zerwania owoców z drzewa). Współcześnie wzorzec zwisu niemal nie występuję, za co oczywiście płacimy cenę - słabe, ograniczone i upośledzone stawy barkowe.

Gimnastyka w swoim niezwykle bogatym zakresie metod i ćwiczeń posiada wiele bardzo wartościowych narzędzi, które pozwalają przywrócić stawom ich naturalną funkcjonalność. Podstawą są tu oczywiście tzw. "ćwiczenia kształtujące", czyli wszelkiego rodzaju krążenia, wymachy, wznosy i opusty, przenosy, ugięcia i wyprosty, skurcze i rzuty, skręty itp. Jednak z mojej perspektywy niezwykle istotne są zwisy, w tym zwis pasywny, który powinien być nieodłączną częścią treningu każdego, komu zależy na prawdziwej sprawności fizycznej. Jeśli mamy więc się już czymś sugerować, to sugerujmy się tym, co jest sprawdzone i czego pozytywne efekty możemy dostrzec. A w kwestii przygotowania stawów i wszechstronnej sprawności fizycznej chyba nie ma lepszego wzoru niż gimnastycy?

To, co mi polecasz, jest już zawarte w rozpisce lub moim standardowym treningu. Te rozpiski, to nie jest mój główny trening, tylko jedynie część głównego treningu mająca mi pomóc osiągnąć konkretne elementy. Poza tym po prostu wychodzę sobie skakać. Niekiedy z nastawieniem dzisiaj bardziej ćwiczę nogi, dzisiaj bardziej ręce, dzisiaj salta, dzisiaj idę na murki/drążki, ale zazwyczaj i tak wychodzi ogólnorozwojówka + na samym treningu się okazuje, jaki on kształt przybiera.

Ważne aby nie wpaść w pułapkę robienia wszystkiego, bo wtedy zazwyczaj nie robi się nic (przynajmniej oceniając po efektach). Sam często mam z tym problem ponieważ nie cierpię się ograniczać i denerwuję mnie gdy muszę swój trening ukierunkować na konkretne elementy. Myślę, że to oboje wynieśliśmy ze swoich parkour'owych korzeni. Jednak wprowadzenie pewnej periodyzacji i programowania swoich treningów pozwala zwiększyć efektywność naszych treningów, a co za tym idzie przyśpieszyć progress i zaoszczędzić czas.

Przy FL i BL jednak będę się upierać, tym bardziej, że udawało mi się już jakiś czas temu wchodzić w BL z jedną nogą zgiętą. Oczywiście jeżeli proponujesz do opanowania wcześniej jakieś inne figury, to chętnie się nimi zajmę.

I słusznie, bo to Twój trening, Twoje ciało i Twoje cele... Sama znasz się najlepiej i żaden "forumowy znawca" nie ma prawo mówić Ci co masz robić.

Ja jedynie chciałem zasugerować, że czasami zamiast wymuszać progress w konkretnym elemencie, szukając na siłę odpowiednich regresji i kombinując "jakby tu się za to zabrać?". Warto zrobić krok w tył i popracować nad fundamentami.
Bardzo często ludzie pytają mnie jak doszedłem do obecnego poziomu sprawności fizycznej oraz co mają robić aby osiągnąć podobne rezultaty. Kiedy o tym opowiadam albo gdy ktoś już zaczyna trenować pod moim okiem najczęściej jest zawiedziony, że wykonujemy tak "proste" czynności jak podpory, zwisy, raczkowania i wspomniane wyżej ćwiczenia kształtujące. Ludzie nie rozumieją, że to właśnie podstawy stanowią klucz do prawdziwej siły i sprawności fizycznej. Oni myślą o muscle up zanim opanują zwisy, nie mówić już o podciąganiu. Chcą biegać nie potrafiąc jeszcze chodzić.
Gdy zadbamy jednak o porządny fundament wtedy wszelkie bardziej zaawansowane ruchy, ćwiczenia itp. stają się jedynie kwestią czasu. Bardzo często okazuję się, że ktoś bez problemu robi dla przykładu wspomniane już przeze mnie wspieranie ciągiem niemal za pierwszym razem i to w sposób, który zawstydza większość fit-znawców. Dlaczego był w stanie to zrobić beż żadnych wcześniejszych wprawek i ukierunkowanych regresji/progresji? Bo pracował nad fundamentami, nad podstawowymi wzorcami ruchowymi, które stanowią nieodłączną część wszystkich ludzkich ruchów.

Zawsze trzeba pamiętać, że im większą budowle chcemy postawić, tym fundament pod nią musi być solidniejszy.