2013-06-20, 08:02
Mógłbym, Delavier poświęca jej dużo miejsca
Podstawową zasadą przy wykonywaniu ćwiczeń jakąkolwiek metodą jest "czucie mięśnia" polegające na kontroli jego napięcia. Jak już pisałem za skurcz przy metodzie przyspieszonej odpowiedzialne są włókna mięśniowe typu 2. Osoby które genetycznie posiadają dużą ich ilość nie mają kłopotu z kontrolowaniem napięcia mięśniowego przy ruchach szybkich. Standardowo człowiek posiada jednak tylko około 50% włókien typu 2 i tyle samo 1. Badania naukowe (Simoneau 1995) udowodniły jednak, że genetyka wpływa na skład włókien tylko w 50%. Reszta zależy od trybu życia, czyli trening jest w stanie znacznie poprawić nasze parametry w tym względzie. Osoba długo trenująca może więc sobie pozwolić na ruchy przyspieszone.
Przy ich wykonywaniu cały czas baczną uwagę zwracamy na czucie napięcia mięśniowego. Jeśli słabo czujemy mięśnie, powinniśmy zdecydowanie zwolnić tempo. Metoda przyspieszona jest najtrudniejsza z wyżej wymienionych, ponieważ korzystając z dużej siły bezwładności jaka powstaje w ruchu szybkim łatwo zamienić ten ruch w bezproduktywny i nabawić się poważnej kontuzji. Dlatego powinny się za nią zabierać osoby o bardzo dużej znajomości własnego organizmu. Kluczem jest wspomniane wyżej czucie napięcia przy tego typu ruchu.
Dodatkową korzyścią przy ruchach przyspieszonych jest uzyskanie odruchu miotatycznego który szczegółowo opisywałem przy omawianiu treningu pliometrycznego. Polega on na napięciu mięśni antagonistycznych przy gwałtownym skurczu mięśnia. Np. gdy intensywnie i szybko pracuje nasz biceps, triceps napina się, by zapobiec ewentualnej kontuzji. Siłę tkwiącą w napiętych mięśniach antagonistycznych można wykorzystać, gdy szybko odwrócimy strukturę ruchu. Pamiętajmy jednak, że przy ruchach szybkich mięśnie narażone są na duże przeciążenia, więc by wykonywać ten rodzaj treningu trzeba byc naprawdę doświadczonym sportowcem.
Podstawową zasadą przy wykonywaniu ćwiczeń jakąkolwiek metodą jest "czucie mięśnia" polegające na kontroli jego napięcia. Jak już pisałem za skurcz przy metodzie przyspieszonej odpowiedzialne są włókna mięśniowe typu 2. Osoby które genetycznie posiadają dużą ich ilość nie mają kłopotu z kontrolowaniem napięcia mięśniowego przy ruchach szybkich. Standardowo człowiek posiada jednak tylko około 50% włókien typu 2 i tyle samo 1. Badania naukowe (Simoneau 1995) udowodniły jednak, że genetyka wpływa na skład włókien tylko w 50%. Reszta zależy od trybu życia, czyli trening jest w stanie znacznie poprawić nasze parametry w tym względzie. Osoba długo trenująca może więc sobie pozwolić na ruchy przyspieszone.
Przy ich wykonywaniu cały czas baczną uwagę zwracamy na czucie napięcia mięśniowego. Jeśli słabo czujemy mięśnie, powinniśmy zdecydowanie zwolnić tempo. Metoda przyspieszona jest najtrudniejsza z wyżej wymienionych, ponieważ korzystając z dużej siły bezwładności jaka powstaje w ruchu szybkim łatwo zamienić ten ruch w bezproduktywny i nabawić się poważnej kontuzji. Dlatego powinny się za nią zabierać osoby o bardzo dużej znajomości własnego organizmu. Kluczem jest wspomniane wyżej czucie napięcia przy tego typu ruchu.
Dodatkową korzyścią przy ruchach przyspieszonych jest uzyskanie odruchu miotatycznego który szczegółowo opisywałem przy omawianiu treningu pliometrycznego. Polega on na napięciu mięśni antagonistycznych przy gwałtownym skurczu mięśnia. Np. gdy intensywnie i szybko pracuje nasz biceps, triceps napina się, by zapobiec ewentualnej kontuzji. Siłę tkwiącą w napiętych mięśniach antagonistycznych można wykorzystać, gdy szybko odwrócimy strukturę ruchu. Pamiętajmy jednak, że przy ruchach szybkich mięśnie narażone są na duże przeciążenia, więc by wykonywać ten rodzaj treningu trzeba byc naprawdę doświadczonym sportowcem.