[Newcio]

Jak sobie wyobrażasz pracę wykonaną brzuchem, gdy nogi latają w powietrzu. Brzuch będzie trzymał sylwetkę i to jest jego praca, ale to na obciążenie łokci nie ma wpływu, przecież podpierasz wszystko na kółkach i cały ciężar spoczywa na rękach.

Sam sobie odpowiedziałeś na to pytanie, w takich pozycjach jak samolot praktycznie nie ma innej pracy niż izometria i to izometria stabilizuje sylwetkę, a wszystko opiera się na dźwigni w postaci blokującego go najszerszego i układu łopatek, stąd osoby które zaczynają podchodzić do samolotu często narzekają na łokcie i zakładają ściągacze na łokcie, bo tutaj jest intensywna praca i inaczej nie da się wykonać tej pozycji jak mając łokcie do góry. Ale co innego kąt 90 stopni między tułowiem a ramieniem, a co innego kąt ok 15-30 stopni między tułowiem a ramieniem, im bliżej trzymamy ramiona przy ciele w samolocie tym jest łatwiej. Do samolotu potrzeba naprawdę dużej masy mięśniowej czworobocznego pleców, barów jak i najszerszego = większa powierzchnia napięciowa/stabilizacyjna - utrzymująca sylwetkę w powietrzu

Nie rozumiem, prof. Kruszewski kazał robić pod każdym kątem (czyli pod różnym zgięciem i różną długością mięśnia?) a Ty mówisz, że najlepiej na prostych, bo siła rożłozy się po calej długosci. Przecież każdy z nas jak używa mięśnia to używa włokien na całej długości i ciągnie całe ścięgno, dlaczego siła miałaby się rozkładac wtedy po nie całej długości?
Przyjmuje, że najlepiej na prostych ale to nie pozwoli nam równomiernie rozwijać siły na całej długości.

Prof. Kruszewski odnosi się do kulturystyki i podnoszenia ciężarów, gdzie występuje ugięcie ramion, różne kąty pracy mają usprawnić ruch podczas zginania i prostowania. W gimnastyce wszystko praktycznie jest na prostych ramionach, przy maksymalnie prostym mięśniu siła rozkłada się po całej długości, co innego kiedy są kąty wtedy na danym kącie jest "górka" napięciowa i stąd są tzw. wstawki izometryczne, dzięki którym łatwiej na danym zgięciu uzyskać większą siłę stąd pomocne jest to rozwiązanie np. do podciągania się na jednej ręce kiedy idzie do pewnego momentu, a potem już nie daje się rady podciągnąć, wtedy się stosuje wstawki izometryczne.

Pozwoli równomiernie ponieważ, na prostym np. łokciu trudniej jest napiąć mięsień niż na ugiętym, stąd odczuwa się niewielkie napięcie, ale pracuje cały mięsień, podobnie jest na pełnym zgięciu. Więc w niewielki stopniu napięcie mięśniowe działa po całej długości, wymaga to więcej czasu by uzyskać większe rezultaty napięciowe niż podczas napięcia izometrycznego pod kątem stąd rozwiązania kąt 45 stopni, 90 i 135 stopni

Napięcie mięśniowe ma pewien potencjał, wzrasta lub spada wraz z treningiem, więc pracować można tylko w obrębie pewnego potencjału napięcia i na napięcie, będzie większe im na krótszym odcinku mięśnia działamy.

Nie mylić gimnastyki z kulturystyką, inne cele inny kierunek działania