[BeF1990]

Sprawa jest bardziej zawiła niż by się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Aby zrozumieć dobrze cały ten "proces" warto zaznajomić się z ideą znaną jako "Joint-by-Joint Approach", która po krotce mówi nam o tym, że każdy staw jest albo bardziej mobilny, albo bardziej stabilny. Idąc od dołu:
staw skokowy - mobilny
staw kolanowy - stabilny
staw biodrowy - mobilny
odcinek lędźwiowy kręgosłupa - stabilny
odcinek piersiowy kręgosłupa - mobilny
łopatka - stabilny
staw ramienny - mobilny
Jak widać stawy przeplatają się; po mobilnym występuje stabilny. Kolejnym niezbędnym elementem do zrozumienia całego problemu jest fakt, że jeśli któryś ze stawów przestaję spełniać swoją role tzn. z mobilnego staję się bardziej stabilny (lub na odwrót ze stabilnego staję się bardziej mobilny) to cały cykl jest zaburzony i pojawia się "kompensacja". Skoro jeden staw przestał spełniać swoje zadanie to inny będzie musiał to nadrobić. Kompensacją dla przykładu podczas pełnego, głębokiego przysiadu może być zaokrąglanie się pleców lub podnoszenie pięt do góry. Problem często leży po stronie zgięcia grzbietowego w stawie skokowym, który jest niewystarczający. Skoro jego mobilność jest ograniczona, to inny staw w tym momencie musi nadrobić tą zaległość.

W ogromnym uproszczeniu napisze to tak:
Podłożenie sobie czegoś pod pięty to taki cheat polegający na tym, że zmniejszamy potrzebę zgięcia grzbietowego w stawie skokowym, przez co reszta stawów ma większe szanse spełnić swoje zadanie (mobilność lub stabilność). Dzięki temu głęboki przysiad staję się dużo prostszy do zrobienia. Nie tylko w latach 30-40 było to popularne zjawisko... Do dzisiaj trójboiści korzystają z butów, które mają podbitą piętę. Wystarczy zerknąć tutaj <<buty do trójboju siłowego>>.