2013-09-17, 22:32
Ponieważ w ostatnim czasie odświeżam temat dotyczący ćwiczeń z liną, postanowiłem poruszyć praktycznie zapomnianą formę treningu, mianowicie przeciąganie liny.
We współczesnych książkach na temat gimnastyki ciężko znaleźć wzmiankę o tej formie, tak niegdyś popularnego treningu. Jest to spowodowane burzliwymi dziejami przeciągania liny. Początkowo stanowiło ono formę treningu gimnastycznego. Bardzo szybko korzyści takiego mocowania zostały zauważone przez atletów i wciągnięte do ich metod szkoleniowych. Ponieważ pojedynki w przeciąganiu liny były bardzo spektakularne, dość szybko wyłoniła się z tego oddzielna dyscyplina. Apogeum świetności święciła w latach 1900 - 1920. W tym czasie pięciokrotnie była dyscypliną olimpijską. Następnie utraciła ten status i popadła w zapomnienie. Moim zdaniem pamięć o niej warto odświeżyć.
Zasady są proste: dwie kilku osobowe drużyny ustawiają się po obu końcach liny. Jej środek jest oznaczony kolorową wstążką. Na sygnał zawodnicy zaczynają ciągnąć linę w swoją stronę, starając się przeciągnąć przeciwników za wyznaczony wcześniej linią rejon. Nie wolno okręcać liny wokół dłoni. Jeśli któryś z uczestników straci równowagę lub dotknie ziemi jakąkolwiek inną częścią ciała niż stopa, jego drużyna przegrywa.
Dlaczego przeciąganie liny jest warte polecenia? Powodów jest wiele: Po pierwsze w ćwiczeniu tym biorą udział prawie wszystkie partie mięśniowe, łącznie z intensywnie pracującymi nogami. Ruch nigdy nie jest jednostajny i zależy zarówno od naszej pracy, kontrakcji przeciwników i ruchów kolegów z drużyny. W zasadzie od chwili rozpoczęcia pojedynku, do chwili jego zakończenia pracujemy na jednym wielkim spięciu mięśni i dodatkowo musimy zapanować nad ruchem i równowagą. Poza tym my ciągniemy a przeciwnik wykonujący tą samą pracę funduje nam ruch pchający przeciwko któremu musimy oporować. Ten rodzaj wysiłku jest bardzo efektywny dla mięśni. To taki mix fazy pozytywnej i negatywnej. Zmienność i nieprzewidywalność bodźców powoduje, że nasze mięśnie są cały czas zaskakiwane a my uczymy się je "wyczuć".
O walorach przeciągania liny mógłbym pisać jeszcze długo. Zachęcam jednak wszystkich do spróbowania swych sił w tej konkurencji. doskonała zwłaszcza "na dobicie" na koniec treningu. Dobija tak, że trzeba zafundować sobie doskonałą regeneracje. Jeśli ktoś z Was spróbuje, zachęcam do podzielenia się wrażeniami.
We współczesnych książkach na temat gimnastyki ciężko znaleźć wzmiankę o tej formie, tak niegdyś popularnego treningu. Jest to spowodowane burzliwymi dziejami przeciągania liny. Początkowo stanowiło ono formę treningu gimnastycznego. Bardzo szybko korzyści takiego mocowania zostały zauważone przez atletów i wciągnięte do ich metod szkoleniowych. Ponieważ pojedynki w przeciąganiu liny były bardzo spektakularne, dość szybko wyłoniła się z tego oddzielna dyscyplina. Apogeum świetności święciła w latach 1900 - 1920. W tym czasie pięciokrotnie była dyscypliną olimpijską. Następnie utraciła ten status i popadła w zapomnienie. Moim zdaniem pamięć o niej warto odświeżyć.
Zasady są proste: dwie kilku osobowe drużyny ustawiają się po obu końcach liny. Jej środek jest oznaczony kolorową wstążką. Na sygnał zawodnicy zaczynają ciągnąć linę w swoją stronę, starając się przeciągnąć przeciwników za wyznaczony wcześniej linią rejon. Nie wolno okręcać liny wokół dłoni. Jeśli któryś z uczestników straci równowagę lub dotknie ziemi jakąkolwiek inną częścią ciała niż stopa, jego drużyna przegrywa.
Dlaczego przeciąganie liny jest warte polecenia? Powodów jest wiele: Po pierwsze w ćwiczeniu tym biorą udział prawie wszystkie partie mięśniowe, łącznie z intensywnie pracującymi nogami. Ruch nigdy nie jest jednostajny i zależy zarówno od naszej pracy, kontrakcji przeciwników i ruchów kolegów z drużyny. W zasadzie od chwili rozpoczęcia pojedynku, do chwili jego zakończenia pracujemy na jednym wielkim spięciu mięśni i dodatkowo musimy zapanować nad ruchem i równowagą. Poza tym my ciągniemy a przeciwnik wykonujący tą samą pracę funduje nam ruch pchający przeciwko któremu musimy oporować. Ten rodzaj wysiłku jest bardzo efektywny dla mięśni. To taki mix fazy pozytywnej i negatywnej. Zmienność i nieprzewidywalność bodźców powoduje, że nasze mięśnie są cały czas zaskakiwane a my uczymy się je "wyczuć".
O walorach przeciągania liny mógłbym pisać jeszcze długo. Zachęcam jednak wszystkich do spróbowania swych sił w tej konkurencji. doskonała zwłaszcza "na dobicie" na koniec treningu. Dobija tak, że trzeba zafundować sobie doskonałą regeneracje. Jeśli ktoś z Was spróbuje, zachęcam do podzielenia się wrażeniami.