Ocena wątku:
  • 0 Głosów - 0 Średnio
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

Rozprawka z kulturystyką
#1

Nazywam się Paweł Wierzchoń, mam 27 lat, jestem absolwentem warszawskiego AWF, trenerem II klasy w gimnastyce sportowej w sekcji gimnastycznej Legii Warszawa oraz trenerem kulturystyki z licencją PZKFiTS. Od 6 lat trenuję gimnastykę sportową oraz 6-ciobój.
Dzisiaj opowiem Wam o różnicach między kulturystyką a gimnastyka. Chciałbym pokazać Wam pewne schematy myślowe, które niekoniecznie będą działać w gimnastyce, jednocześnie postaram się wykazać iż gimnastyka może pomóc w poprawie wyników w każdej innej dyscyplinie sportowej.

Część I - metodyka w kulturystyce, wady i zalety różnych dyscyplin
Zanim przejdziemy do porównań kulturystyki z gimnastyką trzeba zacząć krótko od historii kulturystyki, ponieważ to tam znajdują się ciekawe aspekty związane z przemianami metod kulturystycznych. Dzięki czemu łatwiej nam będzie zrozumieć różnicę między kształtowaniem się mięśni w gimnastyce a w kulturystyce.
Prekursorem kulturystyki był Frederich Mueller – czyli EugeneSandow . To on wprowadził do treningów metodę periodyzację obciążeń, co przyczyniało się do wzrostu masy mięśniowej. W tamtych czasach trening wyglądał tak, że robiło się kilka ćwiczeń, tak by wykonać 10 powtórzeń i jeśli to się udawało to podczas następnego treningu zwiększało się obciążenie. Przeważnie była to jedna seria na każde ćwiczenie.
W Polsce przed drugą wojną światową ciężary były bardzo popularne, również skupiano się na tym by podnieść dany ciężar, lub wykonać ćwiczenie 10 razy. Po drugiej wojnie światowej podejście to treningów nieco się zmieniło. Propagowany przez Otto Fińskiego oraz Józefa Kocjasza był trening obwodowy składający się z wielu różnych ćwiczeń. Polegał na wykonywaniu ćwiczenia w obrębie danej jednostki czasowej lub ilości powtórzeń, a następnie przechodziło się do następnego ćwiczenia. Czy to Wam czegoś nie przypomina? Oczywiście Crossfit. Takie podejście do treningów, iż w krótkim czasie wykonywało się jak najwięcej ćwiczeń były bardzo popularną metodą treningową w latach 50-tych XX w.
Prace nad rozwojem kulturystyki w Polsce kontynuowane były przez Augustyna Dziedzica i prof. Marka Kruszewskiego. To oni opracowali metodykę treningową pod sporty siłowe. Jednak tym samym czasie na świecie królował Joe i Ben Weider, którzy opracowali ponad 30 zasad treningowych używanych do dzisiaj w kulturystyce. Metody te polegały na „zaskakiwaniu” mięśni nowymi bodźcami (założenie bardzo słuszne, natomiast w praktyce niestety poszło to winną stronę).
Najbardziej popularną i znaną metodą budowania masy mięśniowej jest bodybuilding ( metoda weiderowska ):

1. Wartość obciążenia – od małej - 45% CM do submaksymalnej 75% CM (CM-ciężaru maksymalnego);
2. Liczba serii – od małej – 3, do średniej – 6;
3. Liczba powtórzeń w serii – średnia około– 6, do dużych –12;
4. Czas odpoczynku – długi ( pozwala co najmniej na wyrównanie oddechu, zazwyczaj wiele osób kurczowo się trzyma odpoczynków od 90 sekund do 180 sekund )
5. Tempo wykonania ćwiczeń – wolne i umiarkowane;
6. Stosowanie formy stacjonarnej, z podziałem na grupy mięśniowe (Obręcz barkowa, kończyny dolne, mięśnie brzucha oraz pleców).

Tak wykonywane ćwiczenia służą wyczerpaniu rezerw energetycznych zgromadzonych w mięśniach. Przerwy między seriami pozwalają na odbudowanie się ATP ( Adezynotrifosforan ) i fosfokreatyny, co pozwala na pracę bez redukcji obciążenia w kolejnych seriach.
Powyższa metoda ma na celu zwiększenie przekroju poprzecznego ( objętości ) mięśnia
(natomiast w gimnastyce chodzi o zwiększenie jego gęstości za pomocą różnorodnych bodźców, co ma na celu wymieszanie włókien mięśniowych, tak aby spełniały swoją rolę mięśni funkcjonalnych – przygotowanych do różnych zadań ruchowych, ale o tym później)

Zauważyć można podobieństwa do gimnastyki, może to wynikać z tego że metodyka trenowania gimnastyki pochodzi z Rosji, a jak wiemy w ZSRR największe i najbardziej rzetelne badania wykonywano właśnie na ciężarowcach, miało to oczywiście wpływ na inne dyscypliny sportowe. Jak już wspomniałem wcześniej w gimnastyce nie chodzi o rozbudowę mięśni w celu sprostania czynnikom zewnętrznym (ciężar) , tylko takie ich zamęczenie aby doszło do zaadaptowania obciążeń w obrębie własnego ciała i sił jakie na nie działają(np. w trakcie zamachu). Dzięki temu uzyskujemy również bardziej efektywne wykorzystanie substratów – stąd gimnastyczny obwód ćwiczebny możemy często nazywać obwodem kształtowania kondycji mięśni.
Klasyczny obwód ćwiczebny stosowany to tej pory w gimnastyce to zazwyczaj 10-15 ćwiczeń
(im bardziej złożone ćwiczenie, czyli zwiększenie zaangażowania całego ciała, tym lepiej). Standardowo ćwiczenie wykonuje się z różną ilością powtórzeń lub wykonuje się je w umiarkowanym tempie w określonej jednostce czasu (np. w 30s), następne ćwiczenie wykonuje się praktycznie bez odpoczynku. Zalecane jest wykonanie trzech serii takiego obwodu.

Metoda ta jest uniwersalna i pozwala na jej liczne modyfikacje, czyli:
- zwiększenie liczby serii każdego ćwiczenia;
- Skracanie przerw odpoczynku między seriami;
- Zmiany obciążenia liczby serii i przerw odpoczynkowych występujących jednocześnie.

Ćwiczenia typu bodybuilding można dostosować do każdej aktywności sportowej, jeśli chcemy osiągnąć konkretne parametry, jednakże nadal mając na celu wzrost siły poprzez rozrost masy mięśniowej.
Taki zabieg jest niewskazany w gimnastyce, to ciało ma się dostosowywać do elementów i sił zewnętrznych panujących podczas dynamicznych ruchów. Mięśnie gimnastyka mają dostosować się do przyrządu, tak ażeby ćwiczący w pełni mógł kontrolował swoje ciało. Oczywiście dochodzi również do niewielkiego wzrostu masy mięśniowej, natomiast znacząco zostaje ulepszony przepływ energii do mięśni oraz następuje poprawa pracy układu nerwowego, a to wszystko ma już ogromny wpływ na niebotyczną siłę gimnastyka.
Prosty przykład modyfikacji metody bodybuilding to nic innego jak wspomniany już obwód gimnastyczny :
- 10-15 ćwiczeń;
- wykonuje się bez przerw między ćwiczeniami;
- minuta odpoczynek między obwodem;
- obciążenie ok 50% maksymalnego obciążenia;
- w umiarkowanym tempie.

Taki schemat charakteryzuje się wedle kulturystyki wysokim czynnikiem redukującym tłuszcz
(stąd ćwiczenia obwodowe w Street Workoutcie jakie się często nieświadomie stosuje, dają intensywny bodziec do pozbywania się tłuszczu. Stąd też niesamowicie szybkie metamorfozy jeśli chodzi o sylwetkę, dlatego ludzie przerzucają się z siłowni na drążki i place SW. I to właśnie stąd bierze się taka wysoka popularność SW w Polsce w ostatnich latach).

W gimnastyce obwody stosowane są na koniec treningu by uzyskać większą kondycję mięśniową, dodatkowo utrwalamy podstawową bazę siły, co przekłada się na możliwości prowadzenia dłużej własnego treningu. Ten schemat również pasuje do Crossfitu, jednakże w trening Crossfit wplata się dodatkowo wolne ciężary oraz różnorakie przybory, zaś kulturystyka głównie bazuje na pracy z wolnymi ciężarami i specjalistyczny maszynami.
Czego możemy się dowiedzieć jeszcze istotnego z kulturystyki ? A mianowicie, że dzięki tej dyscyplinie i podnoszeniu ciężarów kładziono duży nacisk na badania zachowania się mięśnia podczas różnorakiego bodźcowania. Powiedzmy sobie szczerze, gimnastycy i trenerów gimnastyki takie wchodzenie w szczegóły nie bardzo interesuje, ponieważ nie ma na to czasu, jednocześnie wszystko związane jest z praktyką, a maksymalizacja skrajnych wartości mięśnia poza zwiększeniem napięcia mięśniowego nie jest istotna. Trenerzy gimnastyki w Polsce dzielą się na teoretyków oraz praktyków. I na szczęście przeważają praktycy. W gimnastyce nie poszukuje się ekstremów.
Sprawę należy postawić sobie jasno, mamy dwie drogi rozwoju siły mięśniowej:
1. Poprzez zwiększenie zewnętrznego obciążenia;
2. Poprzez atakowanie mięśnia różnymi bodźcami, czyli zmienny charakter pracy.

Na pierwszej metodzie skoncentrowała się kulturystyka i ciężarowcy, druga natomiast znalazła miejsce w gimnastyce i nie tylko. Ciężarowcy również korzystają z drugiej metody, w celu maksymalizacji siły mięśniowej. Jest to istotne z powodu kategorii wagowych, gdzie w pewnym momencie nie można zwiększyć masy ciała, czyli masy mięśni.Wówczas należy szukać dodatkowych bodźców, które przyczynią się do wzrostu siły, bez wzrostu masy ciała. Stąd mamy wyodrębnioną jedną z metod kształtowania siły tzw. ciężko atletyczna. Jest ona istotna przy dużym poziomie wytrenowania. Wyedukowany i świadomy trener kulturystyki, również będzie korzystał z drugiej metody w celu uzyskania lepszej jakości mięśni w tym definicji. Przy dużym stażu treningowym, mięśnie już ochoczo nie chcą się rozwijać po przez tylko i wyłącznie zwiększanie zewnętrznego obciążenia. Trzeba szukać nowych ćwiczeń i nowych bodźców. Ale o tym wiedzą nieliczni i mało kto dochodzi poza zawodowcami do tego poziomu, że suplementacja i standardowe ćwiczenia na rozwój masy mięśniowej nie działają i nie przynoszą szybkich przyrostów mięśni. Dla amatorów i początkujących wystarcza początkowy niesamowity wzrost siły i masy mięśniowej, który przychodzi bardzo łatwo a ich ambicje nie są wygórowane byleby dobrze wyglądać. Ale o tym w kolejnej części.
W gimnastyce dzięki adaptacji mięśniowej możemy przejść do trudniejszych elementów wymagających nowych bodźców i przygotowania ciała by je opanować. Dlatego też gimnastyka nigdy się nie kończy, co jest właśnie niesamowite w tym sporcie. Każdego roku ktoś wymyśla kolejne elementy gimnastyczne, które są trudniejsze od poprzednich. Występuje swoista progresja elementów. Jeśli wykonujemy element D, to już nie musimy ćwiczyć elementów A,B i C, ponieważ w elemencie D, ewolucja A,B i C występuje jako jej trudniejsza lub bardziej złożona wersja.

Teraz możemy przejść do porównania dyscyplin na podstawie tego jak to wygląda w świecie zawodowców i amatorów. Postaram się przekazać konkretne czynniki, które cechują daną dyscyplinę oraz jej główne zalety. Oczywiście najwięcej uwagi skupię na kulturystyce, ponieważ jest ona początkową opcją dla wielu zaczynających swoją przygodę z aktywnością fizyczną.

I. Kulturystyka

Plusy kulturystyki:
- Powszechny dostęp do siłowni;
- Ogromne społeczeństwo i komunikacja zainteresowana kulturystyką i fitness;
- Duże pieniądze, istnieje oddzielna branża biznesu dedykowana pod kulturystykę i fitness;
- Niska cena (karnet na siłownie stać każdego);
- Szybkie efekty;
- Wysokie bezpieczeństwo;
- Nie trzeba poświęcać dużo czasu na trening;
- Dużo ciekawych i różnorodnych programów fitness dla pań i panów;
- Jasne i proste zasady treningowe;
- Można uprawiać w każdym wieku.

Istotne czynniki i warunki w treningu w kulturystyce i fitness profesjonalnym:

1. Przede wszystkim nacisk na maksymalizację swoich wyników na treningu.
2. Nastawienie na starty krajowe jak i międzynarodowe.
3. Wsparcie trenerskie, członek renomowanego klubu sportowego należącego do związku PZKFiTS, http://www.pzkfits.pl/kadra/reprezentacje.htm<-- lista większości klubów należących do związku. Związek należy do organizacji IFBB, czyli tam gdzie jest nacisk na wykrywanie dopingu.
4. Stosowane wszystkie rodzaje metod kształtowania siły mięśniowej i pracy mięśniowej. Z naciskiem na holistyczne podejście do trenowania ciała, czyli całego ciała na treningu ( np. dwie jednostki treningowe lub metoda bodybuilding ) jak również nacisk na stosowanie większości weiderowskich zasad treningowych, stosowana zasada z pełnego wyprostu do pełnego zgięcia, zachowane odpowiednie kąty pracy przy danej partii mięśni. Docelowe ćwiczenia są stosowane wedle zasady holistycznej z naciskiem na daną partię mięśniową.
5. Stosowanie ćwiczeń gimnastycznych, delikatnego rozciągania i treningów aerobowych po każdym treningu siłowym
6. Nacisk na suplementację u wskazanych przez związek producentów suplementów zgodnych z zaleceniami IFBB. Suplementacja z reguły jest stosowana w dużych kategoriach wagowych.
7. Zachowana zasada mikro, makro i mezocykli z teorii treningu, to coś więcej niż okres budowania masy i potem rzeźbienia
8. Okresy startowe i BPS ( Metoda izolacji mięśni oraz pozowania - trening izometryczny jest stosowana w tym okresie )
9. Dywersyfikacja ćwiczeń, żonglowanie czasem odpoczynku, liczbami powtórzeń, serii, obciążeniem.

Istotne czynniki i warunki w treningu w kulturystyce i fitness amatorskim:
1. Przede wszystkim nacisk na sylwetkę, na wygląd. W głównej mierze forma aktywności fizycznej niwelujące negatywny wpływ cywilizacji i pracy w trybie siedzącym.
2. Brak profesjonalnego wsparcia trenerskiego i klubowego, ew. wsparcie przez byłych mistrzów Polski, trenerów/instruktorów z „ulicy” po kilkudniowych lub kilku tygodniowych kursach na instruktora kulturystyki.
3. Brak reprezentowania barw klubowych, przynależności do klubu.
4. Stosowanie przede wszystkim izolowanej metody body building w celu zwiększenia masy mięśniowej poszczególnych partii ciała. Trening dzielony.
5. Stosowanie kilku zasad weiderowskich. Głównie praca mięśniowa koncentryczna.
6. Nacisk na branie suplementacji pod budowanie masy ciała.
7. Braki w stosowaniu ćwiczeń gimnastycznych, rozgrzewki, rozciągania, rzadko stosowanie ćwiczeń aerobowych.
8. Braki w stosowaniu zasady z pełnego wyprostu do pełnego zgięcia w pracy mięśniowej.
9. Braki w stosowaniu zasady holizmu. Częsty przykład braku pracy na nogami, góra mocno rozbudowana a chude nogi.
10. Występują dwa okresy w ciągu roku, okres zimowy (budowanie masy), okres letni (rzeźba do wyglądu plażowego).
11. Mieszanie pojęć i rozumienia kulturystyki oraz fitness. Często amatorzy ćwiczą kulturystykę po to by mieć wygląd zawodnika fitness, a to co innego.
12. Nagminne stosowanie metody izolowanej body building w innych dyscyplinach sportu.
13. Kurczowe trzymanie się zasady rozwoju hipertrofii mięśni, jednocześnie stosowanie tylko jednej metody treningowej w oparciu o zwiększanie obciążenia. Unikanie budowania wytrzymałości, rzadko stosowanie metody ciężko atletycznej opartej na rozwoju synchronizacji włókien mięśniowych. Sztywne trzymania się zasad co do czasu odpoczynku, liczby serii, powtórzeń i obciążenia.
14. Trening zamyka się w obrębie kilku kilkunastu ćwiczeń, zmiany dotyczą tylko ciężaru obciążenia, z rzadka zmiany ćwiczeń.

II. Crossfit

Plusy:

- Małe grupy treningowe;
- Bliskie relacje z członkami box’u;
- Budowanie wszechstronnego podejścia do ruchu (bieganie, ergometr wioślarski, gimnastyka, podnoszenie ciężarów, trening funkcjonalny, pływanie, biegi przełajowe);
- Duże pieniądze związane z popularnymi markami sportowymi;
- Zawody w których każdy może wziąć udział i może się sprawdzić;
- Ciągle mierzone wyniki postępu. Łatwo porównać postęp i osiągnięcia z innymi i to na całym świecie.

Istotne czynniki i warunki w treningu w Crossfit
1. Wsparcie trenerskie, trener box’u jest jednocześnie opiekunem uczestników. Niestety często również wyrocznią.
2. Identyfikacja z barwami box’u.
3. Nacisk głównie na trening HIIT, pracę tlenową, wytrzymałościową, wytrzymałościowo-siłową.
4. Nacisk na regenerację po treningową i utrzymywanie prawidłowej diety.
5. Zastosowana metoda treningu obwodowego, nacisk na wszechstronny rozwój ciała, można powiedzieć że jest zastosowany holizm, występuje wiele ćwiczeń angażujących całe ciało.
6. Czerpanie wiedzy z innych dyscyplin ( podnoszenie ciężarów, gimnastyka, ergometr wioślarski, bieganie ).
7. Zawodnicy zaawansowani startujący regularnie w zawodach, robią treningi dzielone, na zasadzie konkretnych treningów pod daną dyscyplinę i potem łączą wyniki swoich treningów sprawdzając je na codziennych WOD'ach,
8. Rzadko stosowana izometria i praca ekscentryczna.
9. Mały nacisk na rozciąganie, jest świadomość rozluźniania po treningowego, ale to nie zastąpi zwiększenia elastyczności mięśni, które są tak bardzo ważne podczas intensywnych sił zrywowych i dynamicznej pracy.
10. Mocne oddziaływanie reklamy na członków box’u.
11. Istotny zwrot w kierunku wykonywania techniki w celu maksymalizacji szybkości wykonania. W trakcie jest często gubiona technika. Owszem w wielu box’ach kładzie się na technikę nacisk, ale niestety nikt nie myśli o technice kiedy liczą się sekundy. Podnosi to istotnie wysoko ryzyko doznania kontuzji.
12. Ćwiczenia gimnastyczne często odbiegają od prawidłowego wzorca technicznego, braki w rozwoju gibkości.
13. Braki w przygotowaniu sylwetkowego pod ćwiczenia gimnastyczne. Często w treningu występuje brak ćwiczeń stabilizujących ciało. Często mocno przeciążone i rozbudowane mięśnie pleców i odcinka lędźwiowego.
14. Stosowanie na zachodzie u nas dopiero są prowadzane, wiele zasad z gimnastyki sportowej. Przypominam, że Crossfit bazuje na treningu obwodowym i zasadach treningu obwodowego z gimnastyki.
15. Istotny brak ćwiczeń koordynacyjnych i koordynacji w czaso-przestrzeni.
16. Nacisk na różną pracę mięśniową, jednocześnie mały współczynnik pracy izotonicznej i izometrycznej.
17. Osoby trenujące wcześniej inne sporty mają ogromną przewagę nad osobami, które sportową przygodę zaczynają od Crossfitu.

Street Workout

Plusy:
- Bardzo niski koszt wdrożenia w trening;
- Szybkie efekty i wyniki pracy w sylwetce jak również w umiejętnościach;
- Praca w obrębie ciężaru własnego ciała;
- Amatorskie zawody, każdy może wystąpić;
- Szybko rozrastające się społeczeństwo i komunikacja;
- Bardzo medialna dyscyplina.

Istotne czynniki i warunki w treningu w Street Workout
1. Nieświadome lub świadome ćwiczenie w ramach obwodu ćwiczebnego.
2. Wprowadzenie elementów gimnastycznych i treningu izometrii.
3. Progresja ćwiczeń „kalistenicznych” (gimnastycznych).
4. Nacisk na rozwój siły, siły-wytrzymałościowej i wytrzymałości.
5. Stosowanie świadomie i nieświadomie wszystkich metod pracy mięśniowej.
6. Częste wprowadzanie dodatkowo obciążenia w podstawowych ćwiczeniach gimnastycznych w celu zwiększenia masy mięśniowej.
7. Niewielkie lub brak wprowadzenia ćwiczeń sylwetkowych pod elementy gimnastyczne.
8. Stosowanie metody body building i dzielenie ciała na partie mięśniowe w celu rozwoju masy mięśniowej. Świadomie lub nie jest to mieszana metoda body building i metody kształtowania siły gimnastycznej w oparciu o zwiększenie synchronizacji włókien mięśniowej pod wpływem pracy izometrycznej całego ciała (wykonując elementy gimnastyczne).
9. Spore braki w technice wykonywania elementów gimnastycznych, nie ma nacisku na estetykę ruchu, często wykonywanie techniki na siłę bez odpowiedniego przygotowania.
10. Nazywanie Street Workoutem coś co należy do dziedziny gimnastyki.
11. Nacisk na rozwój masy mięśniowej i sylwetki przy jednoczesnym uzyskiwaniu umiejętności gimnastycznych. To się nie może udać, a jeśli już trzeba to jakoś pogodzić warto iść w kierunku fitness gimnastycznego. Tam każde umiejętności gimnastyczne dadzą szansę wygrać zawody.
12. Brak zasad jeśli chodzi o wykonywanie elementów Street Workout.
13. Brak nacisku na regeneracje.
14. Totalny brak rozwoju w kwestii gibkości i rozciągania ciała.
15. Totalny brak rozwoju w kwestii stabilizacji ciała i koordynacji.
16. Nawyki żywieniowe i suplementacyjne z kulturystyki.

I pora na gimnastykę:

Gimnastyka

Plusy:
- Niezliczona ilość Smile


Istotne czynniki i warunki w treningu w gimnastyce zawodowej
1. Wszechstronny rozwój.
2. Nacisk na harmonijny rozwój siły, wytrzymałości, siły- wytrzymałościowej, gibkości, koordynacji, koordynacji czaso-przestrzennej, szybkości ( nabieg do stołu ), skoczności.
3. Nacisk na przygotowanie sylwetkowe pod elementy gimnastyczne w celu zmniejszenia ryzyka kontuzji, jednocześnie przygotowanie pod wzorcowe wykonywanie elementów, nacisk na solidną rozgrzewkę co jest często pomijane w innych sportach.
4. Nacisk na estetykę ruchu i wykonanie ćwiczenia. Dążenie do perfekcji, unikanie przykurczonych ruchów, które będą hamować rozwój prawidłowy mięśni.
5. Progresja w każdym ćwiczeniu gimnastycznym. Występują etapy i poziomy sprawności ruchu dostosowane do każdego w każdym wieku.
6. Nacisk na bezpieczeństwo wykonywania zadań ruchowych np. po przez położenie dookoła materacy czy zabezpieczeń niebezpiecznych krawędzi oraz stosowanie trenażerów, czy przyrządów oswajających z elementami w bezpieczniejszym położeniu.
7. Stosowane są wszystkie metody pracy mięśniowej. Unika się nadmiernej rozbudowy masy mięśniowej. Szuka się idealnej proporcji ciała i stosunku wagi do wysokości ciała.
8. Czynnik wyglądu ciała jest nieistotny i nie jest głównym celem w treningu. Sylwetka to efekt treningu.
9. Bardzo duży nacisk na wzmacnianie postawy ciała, koordynacji, stabilizacji.
10. Zasada pracy z pełnego wyprostu do pełnego ugięcia w celu harmonijnego rozwoju siły mięśniowej.
11. Istotny nacisk na rozwój gibkości w celu zbudowania podstaw pod siłę mięśniową, czyli nie najpierw siła potem gibkość i elementy, tylko najpierw gibkość, potem technika i dopiero na końcu siła.
12. Dywersyfikacja pracy mięśniowej, występują wszystkie prace mięśni (koncentryczna, ekscentryczna, izometryczna, izotoniczna z naciskiem na te dwie ostatnie) jednocześnie działania siły jednej po drugiej nie sposób powtórzyć w innych dyscyplinach sportu. Dąży się do uzyskania maksymalnej funkcjonalności i mocy z jak najmniejszego mięśnia.
13. Zachowana zasada proporcjonalnego zachowania ruchomości w stawach w obrębie prawidłowych zakresów anatomicznych lub do uzyskania drugiego etapu gibkości.
14. Można ćwiczyć w domowych zaciszu (sylwetki + rozciąganie, obwód siłowy).
15. Brak istotnej uwagi w odżywianiu i regeneracji. Temat jest mało opisany i powszechnie znany. Zalecane uzupełnianie magnezu, stosowanie aminokwasów na regenerację mięśniową, duże wymagania co do ilości zużytych węglowodanów podczas treningu.
16. Wymaga dużej wiedzy zanim wejdziemy w prawidłowy trening gimnastyczny. Instruktorzy i trenerzy gimnastyki mogą uzyskać tytuł tylko i wyłącznie kończąc uczelnię Akademii Wychowania Fizycznego lub kurs przyspieszony po ukończeniu kariery zawodnika.
17. Trening gimnastyczny można uprościć w zależności od doświadczenia osób.
18. Sprawność gimnastyczna zawsze była wzorem dla innych dyscyplin, gdzie słowo sprawność = umiejętności gimnastyczne lub wykonanie nieznanego wcześniej zadania ruchowego np. przeskoczenie płotu.
19. Wiele osób trenujących gimnastykę z powodzeniem radzi sobie w innych dyscyplinach sportowych i są niektóre mocno skorelowane np. skok o tyczce.
20. Wystarczy niewielki wycinek regularnego treningu gimnastycznego by utrzymać sprawność na całe życie.

Gimnastyka amatorska
Należy uwzględnić wszystkie powyższe aspekty poza tymi związanymi z klubem i reprezentowaniem barw, minus czas jaki amator ma do dyspozycji. By zrealizować wszystkie powyższe wytyczne i postulaty wymaga to sporo czasu, stąd gimnastyka podstawowa zamyka się w obrębie rozgrzewki, ćwiczeń sylwetkowych, rozciąganie i przyrządów dostępnych w domu/ na podwórku/na placach/szkolnych salach gimnastycznych. Natomiast wiele można i bez przyrządów zrobić nawet w domowym zaciszu.

I teraz czas na minusy gimnastyki jako, że reprezentujemy środowisko gimnastyczne warto zwrócić na nie uwagę. Istotny jest fakt, że gimnastycy.pl chcą i próbują te problemy rozwiązać:
- wymaga większej ilości czasu aby uzyskać zadowalające wyniki w postaci nowych nauczonych elementów. Wymaga ich ciągłego doskonalenia;
- Bardzo rozbudowana metodyka treningowa, wymaga dużej ilości wiedzy metodycznej i nie tylko, ale również fizjologii, biomechaniki i anatomii;
- Brak miejsc w Polsce do regularnego trenowania gimnastyki amatorsko;
- Sprzęt gimnastyczny jest bardzo drogi;
- Zmusza do regularnej pracy nad sobą czyli poświęcenia coraz więcej czasu na gimnastykę;
- Burzy dotychczasowe myślenie o sprawności i podejściu do estetyki ciała i ruchu;
- Brak dostępnej wiedzy;
- Brak medialności tej dyscypliny (mimo, że ma wszelkie cechy by była pokazywana w TV);
- Brak zainteresowana z powodu stereotypów i trudności lub nacisków jakie stawia się na początku by uzyskać zadowalające efekty;
- Efekty przychodzą z czasem i przez to jest budowana świadomość o ciągłej swojej słabości wobec innych trenujących, jednocześnie nie widzi się, jak mocno odbiega się od reszty społeczeństwa.

"Siła i szpan !" - SG Legia Warszawa

Jugger napisał(a):nie interesuj sie kim jestem, bo to naprawde bez znaczenia, tak samo jak mnie nie obchodzi kim jestes.
#2

Imponująca praca, wielki ukłon Newcio
#3

Fajny artykuł, ale widać, że nie jesteś polonistą :p
#4

jeszcze dwie części zostały, kulturystyka jest tak obszerna że ciężko to streścić w tak krótki artykuł. A z polskim to zawsze miałem problem, nic na to nie poradzę

"Siła i szpan !" - SG Legia Warszawa

Jugger napisał(a):nie interesuj sie kim jestem, bo to naprawde bez znaczenia, tak samo jak mnie nie obchodzi kim jestes.
#5

(2015-04-03, 10:28)Buh napisał(a):  Fajny artykuł, ale widać, że nie jesteś polonistą :p

Myślę, że nie jest to aż tak ważne Tongue
#6

Dobry tekst, napracowałeś się z tym. Wink ja ogółem długo był trochę sceptyczny wobec siłowni, bo właśnie kojarzyła mi się z takimi napakowanymi gościami, ćwiczyłem czasem w domu, samemu. Jakieś pompki, brzuszki etc. coś z tego wyszło ale ostatnio się zaniedbałem i odpuściłem, chciałbym zacząć od nowego roku. Coś w grupie bardziej motywuje, ale nie wiem czy lepszy cross fit czy siłownia. Cross fit chyba bardziej wymagający a siłownie można bardziej do siebie dostosować. Czy znowu mylne przekonanie, co wy wolicie/polecacie?
#7

To zależy jakie masz cele i na jakiego prowadzącego trafisz. Siłownia to miejsce, nie sposób treningu. Ćwiczenia z wolnym ciężarem są uzupełnieniem każdej dyscypliny sportowej i mogą być MEGA bodźcem w rozwoju własnych umiejętności sportowych. Kulturystyka to po prostu najpowszechniejsza metoda stosowana w takich miejscach, ponieważ w klubach fitness ludzie raczej trenują dla wyglądu niż wyników w swojej dyscyplinie - tacy, coś jeszcze trenują raczej mają swoje siłownie zawodnicze i nie muszą się przepychać z amatorami.

Jeśli problemem jest motywacja to dobrze prowadzony crossfit nie byłby złym pomysłem, to mistrzowie w tworzeniu "community". Jest bardzo popularny, a jak trafisz na ogarniacza to nauczysz się podrzutu i rwania z małym ciężarem i fajnie pobudzisz organizm do dalszego rozwoju. Mały ciężar jest tu słowem kluczem. Jeśli prowadzący go nie zrozumie to powinieneś poszukać gdzieś indziej.

Wszystko zależy od Ciebie. Tu i tu możesz trafić dobrze albo tragicznie.
#8

Myślę, że wszystko zależy od potrzeb, ja zawsze wolałem ćwiczyć z mniejszymi ciężarami i crossfit mi bardziej odpowiada. Ale to też ze względu na rodzaj sportu, który trenuję Wink
#9

mysżle że jak na ten temat to dość króki i za krótki artykół to bardzije obszerny temat Smile duzo bardzije


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości